Moja historia z książkami

Każdy z nas, czytelników, ma swoją książkową historię, która opisuje jak polubiliśmy książki. Jedni mają tak już od dziecka, zaś inni mają swoje niepowtarzalne historie. Dziś przedstawię Wam jedną z nich, a dokładniej moją własną książkową historię. 

Cóż, ja od małego uwielbiałam książki. W klasach 1-4 przeczytałam mnóstwo np. pięć części pamiętnika nastolatki. W bibliotece bywałam często, czytałam i czytałam, jednak... Po jakimś czasie moje zamiłowanie do książek zanikało. Dlaczego? Wszystko przez szkolne lektury! Gdy je czytałam, po prostu męczyłam się czytając je do końca. I szczerze mówiąc przez klasy 5-7 przeczytałam tylko jedną lekturę- "Bracia Lwie Serce". To była najlepsza lektura, chociaż teraz trochę żałuję, że nie przeczytałam więcej. Przez 2 lata moja miłość do książek wygasła. Po prostu nic nie czytałam. Małą zmianą okazała się książka, którą dostałam na urodziny "Moja najlepsza przyjaciółka i inni wrogowie". Byłam nią tak zafascynowana, że kupiłam wszystkie 4 części i przeczytałam je po 5 razy. Niestety moja pobudka nie trwała zbyt długo i znów odstawiłam książki w kąt. Dlaczego tym razem? Miałam problem ze znalezieniem książki dla siebie. Będąc w 7 klasie znalazłam coś takiego jak Wattpad i zaczęłam czytać na nim książki. Znalazłam kilka takich, którymi się zafascynowałam, były one po prostu DOBRZE napisane. Po ich przeczytaniu długo szukałam idealnej książki dla siebie i w końcu ją znalazłam. Wattpadową książkę o II wojnie światowej. Była po prostu... Idealna. Pokochałam ją od samego początku, jednak po kilku miesiącach odeszłam z Wattpada. Czemu? No cóż, na moim starym telefonie Wattpad złapał wirusa i znów musiałam go usunąć. Próbowałam czytać z Google w telefonie, ale to nie to samo. I w taki oto sposób moje zamiłowanie do książek wygasło już chyba po raz trzeci. (Do trzech razy sztuka, jak to mówią). W wakacje 2018 pojechałam na kolonie. Pech chciał, że akurat rozwaliłam telefon dwa dni przed wycieczką i całe 11 dni musiałam spędzić bez niego. Moją pocieszycielką okazała się zalegająca na mojej półce od kilku tygodni książka "Polacy są najlepsi". Z początku myślałam, że mi się nie przyda, jednak już po 5 minutach jazdy musiałam ją wyciągnąć, ponieważ chłopak, który siedział obok mnie był strasznie denerwujący. Przez połowę podróży czytałam i szczerze mówiąc książka mi się spodobała, aż sama się zdziwiłam, że tak długo stała ona nieprzeczytana. Całe kolonie ją czytałam i została ona przeczytana. Po raz pierwszy od 3 lat przeczytałam prawdziwą książkę. Stwierdziłam, że naprawdę wiele straciłam nie czytając książek. Byłam z siebie dumna i postanowiłam założyć bloga książkowego, gdyż coś w moim sercu się obudziło, ale... okazała się to być totalna klapa. Dodałam trzy wpisy i na tym się skończyło. Porzuciłam czytanie i pisanie o książkach. Moja miłość po kilkunasty raz zniknęła, ale wciąż gdzieś tam istniała w moim sercu. Zaczął się rok szkolny i któregoś razy na godzinie wychowawczej poruszyliśmy temat książek. Pani zapytała się, czy ktoś z nas czyta książki, a wtedy bez wahania podniosłam rękę. 

Co ja robię?- pomyślałam.- Przecież nie czytam książek.

Jednak wtedy było już za późno. Pani podeszła do mnie i zapytała się co ostatnio czytałam. Odpowiedziałam, że "Polacy są najlepsi" i krótko o niej odpowiedziałam, a chwilę później dyskutowałam z innymi, jak gdybym od paru ładnych lat czytała książki. I wtedy coś we mnie pękło. Po raz drugi poczułam, że naprawdę dużo straciłam i zaczęłam żałować, że ne czytałam. Od razu zapytałam się koleżanek, czy nie polecają jakieś książki i jedna z nich poleciła mi "Czerwoną Królową". Zaczęłam czytać, odnowiłam bloga, założyłam swoją małą bibliotekę, która jest dość uboga. Zaczęłam czerpać radość z czytania. Po przeczytaniu "Czerwonej Królowej" zabrałam się za "Akademie Dobra i Zła", a kolejną książką będzie "Szklany Miecz". Aż do tej pory nie mogę uwierzyć, że jeszcze trzy tygodnie temu rozmawiając z koleżankami powiedziałam, że na Mikołajki poproszę niespodziankę tylko nie książkę, ostatecznie jednak poprosiłam  trzecią część "Czerwonej Królowej".

A Wy, macie jakieś historie dotyczące książek? Śmiało piszcie w komentarzach, a ja chętnie poczytam! 

/Natalia